Witaj spacerówko!

Tak, tak dziś ostatecznie pożegnaliśmy gondolę. Zosia mieściła się w niej już na styk, dlatego postanowiłam, że przyszedł czas na spacerówkę. Zmiana jak najbardziej pozytywna. Po pierwsze, ze względu na to, że Zosiakowy krzykacz, nie drze się w momencie wkładania i zapinania, co do tej pory było normą i śmiałam się, że sąsiedzi obserwując nas wychodzących na spacer pewnie zastanawiają się czemu to dziecko codziennie tak rozpacza. Wyjazd na spacer to był niezły hardcore - najpierw znienawidzona czapka, później równie nielubiany kombinezon, wrzask do momentu wyjechania z uliczki, a potem błoga cisza, bo Zosiak mimo wszystko lubi spacery. Po drugie dziecko zadowolone, bo nie musi płasko leżeć, dzięki czemu może obserwować, co dzieje się wokół. I trzecie najważniejsze - spała dziś na spacerze 3,5h - ostatni raz spała tyle w dzień, będąc noworodkiem! 

Korzystając z dobrego humoru Zosi - bo jak śpiąc tyle w ciągu dnia można mieć zły - ćwiczyliśmy przekręcanie się z plecków na brzuszek. Postępów nie udało mi się udokumentować, ale zdecydowanie bardziej upodobała sobie przekręcanie się w prawą stronę. Jednak nie od razu Rzym zbudowano. Najważniejsze, ze się nie zniechęca i każdego dnia idzie jej coraz lepiej, a kręcenie się wokół własnej osi i przekręcanie staje się dla niej super zabawą, okupioną chichotaniem.